สวัสดีครับเพื่อนๆไม่ได้มาเขียนนานเลย เหอะๆ พอดีงานมันเยอะอ่าครับ ใหนจะสอบซ่อม ใหนจะการบ้าน อีลุงตุงนังไปหมด ปวดหัวจริงๆ วันนี้เป็นวันที่ 28 ธันวาคม 2551 อีก 3 วันก็จะขึ้นปีใหม่แล้วนะครับพี่น้อง ก็ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยจงดลบัลดาลให้พี่ๆน้องๆ มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ใครที่ทุกข์ก็ให้ทิ้งความทุกข์ไปกับปีเก่า ใครที่สุขก็ขอให้สุขยิ่งกว่าเดิม ใครที่สอบตกปีใหม่ก็ขอให้ผ่าน ( ตัวเองยังตกอยู่เลย 55+) ใครที่สอบผ่านก็ขอให้เต็ม ทุกท่านทุกคน
-----------------------------จบ-----------------------------
วันอาทิตย์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2551
งานภาษาไทย
บำรุงบิดามารดา
มาตาปิตุอุปฏฺฐานํ ปุตฺตทารสฺส สงฺคโห
อนากุลา จ กมฺมนฺตา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ
มีหนุ่มเจ้าสำราญผู้หนึ่ง วันๆไม่ยอมทำประโยชน์อะไร ดีแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ ทั้งๆที่อายุอานามก็สมควรแก่การสร้างเนื้อสร้างตัว สร้างฐานะ และมีครอบครัวแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะมีความรับผิดชอบ ไม่คิดอยากจะรับภาระอะไรใดๆทั้งสิ้น ด้วยเห็นว่าเป็นหน้าที่ของพ่อแม่อยู่แล้วที่ต้องหาเงินหาทองไว้ให้ลูก และกิจการที่บ้านนั้น ทั้งพ่อและแม่ต่างช่วยกันทำมาหากินอย่างขยันแข็ง จนเงินทองที่มีอยู่ชาตินี้เขาคงใช้ไม่หมดด้วยซ้ำ วันหนึ่ง ชายหนุ่มผู้นี้และเพื่อนๆอีก 2-3 คน พากันเข้าป่า หมายจะไปล่าสัตว์ แต่เมื่อเดินเข้าป่าไปได้สักพักใหญ่ เขาก็เกิดพลัดหลงกับเพื่อน ชายหนุ่มจึงเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จุดหมาย เขาเริ่มหลงทาง เขาเริ่มรู้สึกอ่อนเพลีย แต่ก็ต้องหาทางเดินต่อไป เมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า บรรยากาศรอบข้างมืดลง ไม่เห็นหนทาง เขาจึงทิ้งตัวลงนอน ด้วยความหิวโหยและหมดแรง รุ่งขึ้น..เขายังคงเดินต่อไป เพื่อหาทางออก จนกระทั่งพระอาทิตย์กำลังจะลับเหลี่ยม เขาอีกครั้ง แต่ขณะที่เขากำลังจะทิ้งตัวลงอย่างหมดหวัง เขาก็เหลือบไปเห็นแสงไฟจากกระท่อมกลางป่าหลังหนึ่ง เขาจึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่รีบวิ่งไปยังกระท่อมนั้น และได้พบสามี-ภรรยาคู่หนึ่ง ซึ่งเมื่อไต่ถามความเป็นมาของชายหนุ่มแล้ว ทั้งคู่ก็บอกให้ชายหนุ่มไปอาบน้ำอาบท่า แล้วจัดแจงหาข้าวปลาอาหารมาให้กิน คืนนั้นชายหนุ่มจึงหลับไปด้วยความสุข วันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาด้วยความแจ่มใส และรู้สึกตื้นตันใจในความเมตตากรุณา ของสองสามีภรรยาเป็นอย่างมาก เขาจึงกล่าวขึ้นว่า “ข้าขอขอบคุณท่านทั้งสองที่ได้ช่วยชีวิตข้าในครั้งนี้ แม้เราไม่เคยรู้จักกัน แต่พวกท่านก็ให้การดูแลข้าอย่างดี ข้าไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร จึงจะทดแทนน้ำใจของพวกท่าน ได้” ฝ่ายภรรยาจึงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แล้วตอบว่า “หนุ่มน้อย ถ้าเจ้าอยากตอบแทนละก็ กลับไปทดแทนบุญคุณพ่อแม่ของเจ้าเถิด พวกเขาเลี้ยงดูอุ้มชูเจ้ามา ให้ทั้งข้าวปลาอาหารน้ำท่าที่พักพิง จนเติบใหญ่เพียงนี้ บุญคุณนั้นใหญ่หลวงนัก เราสองคนแค่ให้ที่พักพิงเจ้าชั่วข้ามคืนหนึ่ง เทียบกับพ่อแม่เจ้าไม่ได้หรอก” ได้ฟังดังนั้น ชายหนุ่มจึงคิดได้ว่า เขาเป็นผู้ที่หลงทางจริงๆ
มาตาปิตุอุปฏฺฐานํ ปุตฺตทารสฺส สงฺคโห
อนากุลา จ กมฺมนฺตา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ
มีหนุ่มเจ้าสำราญผู้หนึ่ง วันๆไม่ยอมทำประโยชน์อะไร ดีแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ ทั้งๆที่อายุอานามก็สมควรแก่การสร้างเนื้อสร้างตัว สร้างฐานะ และมีครอบครัวแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะมีความรับผิดชอบ ไม่คิดอยากจะรับภาระอะไรใดๆทั้งสิ้น ด้วยเห็นว่าเป็นหน้าที่ของพ่อแม่อยู่แล้วที่ต้องหาเงินหาทองไว้ให้ลูก และกิจการที่บ้านนั้น ทั้งพ่อและแม่ต่างช่วยกันทำมาหากินอย่างขยันแข็ง จนเงินทองที่มีอยู่ชาตินี้เขาคงใช้ไม่หมดด้วยซ้ำ วันหนึ่ง ชายหนุ่มผู้นี้และเพื่อนๆอีก 2-3 คน พากันเข้าป่า หมายจะไปล่าสัตว์ แต่เมื่อเดินเข้าป่าไปได้สักพักใหญ่ เขาก็เกิดพลัดหลงกับเพื่อน ชายหนุ่มจึงเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จุดหมาย เขาเริ่มหลงทาง เขาเริ่มรู้สึกอ่อนเพลีย แต่ก็ต้องหาทางเดินต่อไป เมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า บรรยากาศรอบข้างมืดลง ไม่เห็นหนทาง เขาจึงทิ้งตัวลงนอน ด้วยความหิวโหยและหมดแรง รุ่งขึ้น..เขายังคงเดินต่อไป เพื่อหาทางออก จนกระทั่งพระอาทิตย์กำลังจะลับเหลี่ยม เขาอีกครั้ง แต่ขณะที่เขากำลังจะทิ้งตัวลงอย่างหมดหวัง เขาก็เหลือบไปเห็นแสงไฟจากกระท่อมกลางป่าหลังหนึ่ง เขาจึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่รีบวิ่งไปยังกระท่อมนั้น และได้พบสามี-ภรรยาคู่หนึ่ง ซึ่งเมื่อไต่ถามความเป็นมาของชายหนุ่มแล้ว ทั้งคู่ก็บอกให้ชายหนุ่มไปอาบน้ำอาบท่า แล้วจัดแจงหาข้าวปลาอาหารมาให้กิน คืนนั้นชายหนุ่มจึงหลับไปด้วยความสุข วันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาด้วยความแจ่มใส และรู้สึกตื้นตันใจในความเมตตากรุณา ของสองสามีภรรยาเป็นอย่างมาก เขาจึงกล่าวขึ้นว่า “ข้าขอขอบคุณท่านทั้งสองที่ได้ช่วยชีวิตข้าในครั้งนี้ แม้เราไม่เคยรู้จักกัน แต่พวกท่านก็ให้การดูแลข้าอย่างดี ข้าไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร จึงจะทดแทนน้ำใจของพวกท่าน ได้” ฝ่ายภรรยาจึงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แล้วตอบว่า “หนุ่มน้อย ถ้าเจ้าอยากตอบแทนละก็ กลับไปทดแทนบุญคุณพ่อแม่ของเจ้าเถิด พวกเขาเลี้ยงดูอุ้มชูเจ้ามา ให้ทั้งข้าวปลาอาหารน้ำท่าที่พักพิง จนเติบใหญ่เพียงนี้ บุญคุณนั้นใหญ่หลวงนัก เราสองคนแค่ให้ที่พักพิงเจ้าชั่วข้ามคืนหนึ่ง เทียบกับพ่อแม่เจ้าไม่ได้หรอก” ได้ฟังดังนั้น ชายหนุ่มจึงคิดได้ว่า เขาเป็นผู้ที่หลงทางจริงๆ
งานComputter
เพลงต่างวัย
เพลงของ : น้อง (14ปี)
ชื่อเพลง : unloveable
นักร้อง : Mild
เนื้อเพลง : ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าเธอคงจะไม่สนใจ ก็ยังฝันไกล ก็ยังคงหวังเอาไว้ข้างในจิตใจ
ว่าซักวันเธอจะมี
เพลงของ : น้า (39ปี)
ชื่อเพลง : หิ่งห้อยกับตะวัน
นักร้อง : ไชโย ธนาวัฒน์
เนื้อเพลง : รู้ทั้งรู้ว่าสู้ไม่ไหว ไม่มีอะไรจะให้อย่างเค้า เธอไม่รัก ไม่รักหลอกคนอย่างเราไม่มีอย่างเค้าที่เธอ
ต้องการ
เพลงของ : แม่ (49ปี)
ชื่อเพลง : เก็บตะวัน
นักร้อง : อิทธิ พลางกูล
เนื้อเพลง : เก็บตะวันที่เคยส่องฟ้า เก็บเอามาเก็บไว้ในใจ เก็บพลัง เก็บแรงแห่งแสงยิ่งใหญ่ รวมกันไว้ ให้เป็น
หนึ่งเดียว
เพลงของ : พ่อ (51ปี)
ชื่อเพลง : น้ำต่ดาว
นักร้อง : สุนทราภรณ์
เนื้อเพลง : เหม่อดูหมู่ดาวที่หราวหร่างฟ้า หยาดสายน้ำตาหยดมาเหมือนว่าช้ำใจ โอ้ฟ้าลืมเลือนห่วงเดือนเหนือ
เจ้า หรือไร
เพลงของ : พี่ (21ปี)
ชื่อเพลง : ไม่มีเธอ
นักร้อง : Restrospect
เนื้อเพลง : ฉันเลยต้องเจ็บลึกบาดแผลรักมันบั่นทอนความรักไม่แน่นอน เธอเกลียดฉันโกรธฉันใจยังรักเธอ
เพลงของ : ลุง (55 ปี)
ชื่อเพลง : จงรัก
นักร้อง : สุเทพ วงศ์คำแหงเนื้อเพลง : โปรดอย่าถามว่าฉันเป็นใครเมื่อในอดีต และโปรดอย่าถาม ว่าอดีต ฉันเคยรักใคร
เพลงของ : น้อง (14ปี)
ชื่อเพลง : unloveable
นักร้อง : Mild
เนื้อเพลง : ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าเธอคงจะไม่สนใจ ก็ยังฝันไกล ก็ยังคงหวังเอาไว้ข้างในจิตใจ
ว่าซักวันเธอจะมี
เพลงของ : น้า (39ปี)
ชื่อเพลง : หิ่งห้อยกับตะวัน
นักร้อง : ไชโย ธนาวัฒน์
เนื้อเพลง : รู้ทั้งรู้ว่าสู้ไม่ไหว ไม่มีอะไรจะให้อย่างเค้า เธอไม่รัก ไม่รักหลอกคนอย่างเราไม่มีอย่างเค้าที่เธอ
ต้องการ
เพลงของ : แม่ (49ปี)
ชื่อเพลง : เก็บตะวัน
นักร้อง : อิทธิ พลางกูล
เนื้อเพลง : เก็บตะวันที่เคยส่องฟ้า เก็บเอามาเก็บไว้ในใจ เก็บพลัง เก็บแรงแห่งแสงยิ่งใหญ่ รวมกันไว้ ให้เป็น
หนึ่งเดียว
เพลงของ : พ่อ (51ปี)
ชื่อเพลง : น้ำต่ดาว
นักร้อง : สุนทราภรณ์
เนื้อเพลง : เหม่อดูหมู่ดาวที่หราวหร่างฟ้า หยาดสายน้ำตาหยดมาเหมือนว่าช้ำใจ โอ้ฟ้าลืมเลือนห่วงเดือนเหนือ
เจ้า หรือไร
เพลงของ : พี่ (21ปี)
ชื่อเพลง : ไม่มีเธอ
นักร้อง : Restrospect
เนื้อเพลง : ฉันเลยต้องเจ็บลึกบาดแผลรักมันบั่นทอนความรักไม่แน่นอน เธอเกลียดฉันโกรธฉันใจยังรักเธอ
เพลงของ : ลุง (55 ปี)
ชื่อเพลง : จงรัก
นักร้อง : สุเทพ วงศ์คำแหงเนื้อเพลง : โปรดอย่าถามว่าฉันเป็นใครเมื่อในอดีต และโปรดอย่าถาม ว่าอดีต ฉันเคยรักใคร
วันอังคารที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2551
เอดส์โลก
เนื่องจากวันที่ 1 ธันวาคม ที่ผ่านมาเป็นวันเอดส์โลก ผมจึงนำสาระดีๆเกี่ยวกับโรคเอดส์มาฝากกัน
องค์การอนามัยโลกได้นิยามการวินิจฉัยโรคเอดส์ใหม่เพื่อประโยชน์ในการวินิจฉัยและการรักษา
การวินิจฉัยผู้ที่ติดโรคเอดส์ในผู้ที่อายุมากกว่า 18 ปีซึ่งต้องมีเกณฑ์ดังนี้
ตรวจเลือดพบภูมิ antibody ต่อเชื้อโรคเอดส์สองครั้งด้วยวิธีที่ต่างกัน
และหรือ
การตรวจพบเชื้อโรคเอดส์ในเลือด (HIV-RNA or HIV-DNA) และต้องมีการตรวจยืนยันอีกครั้ง
สำหรับเด็กอายุน้อยกว่า18ปี การวินิจฉัยโรคเอดส์มีเกณฑ์ดังนี้
การตรวจพบเชื้อโรคเอดส์ในเลือด (HIV-RNA or HIV-DNA) และต้องมีการตรวจยืนยันอีกครั้ง จะไม่ใช้การตรวจภูมิมายืนยันการวินิจฉัยโรค
การวินิจฉัย Primary infection
องค์กรควบคุมโรคติดต่อของประเทศอเมริกา(CDC)ได้ให้คำนยามไว้ดังนี้
เป็นการติดเชื้อโรคเอดส์ในทารก เด็กหรือผู้ใหญ่ ซึ่งอาจจะไม่มีอาการหรือมีอาการกลุ่ม acuteretroviral syndrome เช่น ไข้หลังจากได้รับเชื้อ 2-4 สัปดาห์ ต่อมน้ำเหลืองโต เจ็บคอ มีแผลที่ปากหรืออวัยวะเพศ หรืออาจจะมีเยื่อหุ้มสมองหรือสมองอักเสบ และอาจจะมีการติดเชื้อฉวยโอกาศ ที่สำคัญคือการที่ว่าพบว่าพึ่งจะมีภูมิ antibody ต่อโรคเอดส์หรือตรวจพบตัวเชื้อโรคเอดส์(HIV-RNA or HIV-DNA) โดยที่ตรวจไม่พบภูมิ
การวินิจฉัยผู้ป่วยโรคเอดส์ชนิด advance (advanced HIV infection)
ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคเอดส์ระยะที่3หรือ4และหรือ
CD4<350 cell/mmmในผู้ใหญ่ และหรือ
%CD4+ <30 ในเด็กอายุน้อยกว่า 12 เดือน
%CD4+ <25 ในเด็กอายุ 12–35 เดือน
%CD4+ <20>
ที่มา http://www.siamhealth.net/public_html/Disease/infectious/HIV/INDEX.htm
องค์การอนามัยโลกได้นิยามการวินิจฉัยโรคเอดส์ใหม่เพื่อประโยชน์ในการวินิจฉัยและการรักษา
การวินิจฉัยผู้ที่ติดโรคเอดส์ในผู้ที่อายุมากกว่า 18 ปีซึ่งต้องมีเกณฑ์ดังนี้
ตรวจเลือดพบภูมิ antibody ต่อเชื้อโรคเอดส์สองครั้งด้วยวิธีที่ต่างกัน
และหรือ
การตรวจพบเชื้อโรคเอดส์ในเลือด (HIV-RNA or HIV-DNA) และต้องมีการตรวจยืนยันอีกครั้ง
สำหรับเด็กอายุน้อยกว่า18ปี การวินิจฉัยโรคเอดส์มีเกณฑ์ดังนี้
การตรวจพบเชื้อโรคเอดส์ในเลือด (HIV-RNA or HIV-DNA) และต้องมีการตรวจยืนยันอีกครั้ง จะไม่ใช้การตรวจภูมิมายืนยันการวินิจฉัยโรค
การวินิจฉัย Primary infection
องค์กรควบคุมโรคติดต่อของประเทศอเมริกา(CDC)ได้ให้คำนยามไว้ดังนี้
เป็นการติดเชื้อโรคเอดส์ในทารก เด็กหรือผู้ใหญ่ ซึ่งอาจจะไม่มีอาการหรือมีอาการกลุ่ม acuteretroviral syndrome เช่น ไข้หลังจากได้รับเชื้อ 2-4 สัปดาห์ ต่อมน้ำเหลืองโต เจ็บคอ มีแผลที่ปากหรืออวัยวะเพศ หรืออาจจะมีเยื่อหุ้มสมองหรือสมองอักเสบ และอาจจะมีการติดเชื้อฉวยโอกาศ ที่สำคัญคือการที่ว่าพบว่าพึ่งจะมีภูมิ antibody ต่อโรคเอดส์หรือตรวจพบตัวเชื้อโรคเอดส์(HIV-RNA or HIV-DNA) โดยที่ตรวจไม่พบภูมิ
การวินิจฉัยผู้ป่วยโรคเอดส์ชนิด advance (advanced HIV infection)
ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคเอดส์ระยะที่3หรือ4และหรือ
CD4<350 cell/mmmในผู้ใหญ่ และหรือ
%CD4+ <30 ในเด็กอายุน้อยกว่า 12 เดือน
%CD4+ <25 ในเด็กอายุ 12–35 เดือน
%CD4+ <20>
ที่มา http://www.siamhealth.net/public_html/Disease/infectious/HIV/INDEX.htm
วันศุกร์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
6 วิธีแก้สิว
วันนี้เรามีวิธีทำให้ใบหน้าของคุณ ปราศจากเม็ดสิวที่ไม่พึงประสงค์ มาดูกันเลยค่ะ
1 เลือกเครื่องสำอางที่ดี ปลอดภัย และไม่ระคายเคืองผิว เครื่องสำอางต้องมีส่วนผสมที่มีประสิทธิภาพปลอดภัย ระบุ Fragrance Free ยิ่งดี เพราะน้ำหอมทำให้ระคายเคืองได้ ผสมสารเคมีน้อยที่สุด ดูพวก Alcohol อย่าเสี่ยงกับ สารหน้าขาว ยาสเตียรอยด์ ยาแก้แพ้ สารปรอท ไฮโดรควิโนน ที่แอบแฝงมาในเครื่องสำอางที่ไม่ได้มาตรฐาน ความน่าเชื่อถือดูจากที่มา มีชื่อที่อยู่ผู้ผลิตที่เป็นจริง ผ่านการทดสอบทางการแพทย์ ยิ่งดี
2 ดูแลรักษาความสะอาดอย่างเหมาะสม ถ้าใช้ครีมกันแดด หรือเครื่องสำอางที่มีค่า SPF ทุกชนิดรวมถึงแป้งทาหน้า พวกรองพื้น เมคอัพ ทาแก้ม ชิมเมอร์ด้วย ต้องล้างหน้า 2 ขั้นตอน ล้างด้วยคลีนเซอร์ดี ๆ ก่อนล้างด้วยโฟมอีกครั้ง
3 สัมผัสผิวอย่างอ่อนโยน อย่าขัดถูแรง ๆ และไม่ควรสครับหน้าบ่อย ๆ เลือกผ้าขนหนูนุ่ม ๆ สำหรับซับหน้า หรือใช้ทิชชูสะอาดซับก็ได้ การสครับผิว หรือถูผิวแรง ๆ จะเป็นการกระตุ้น การระคายเคืองและทำให้เกิดสิว
4 เลี่ยงการสัมผัสใบหน้า ระหว่างวันไม่ต้องแตะต้องสัมผัสใบหน้าเลยยิ่งดี อย่าแกะสิว เชื้อโรคจะได้ไม่เข้าสู่ผิว การแกะสิวก็ทำให้เป็นแผลเป็น
5 ระวังเรื่องสารตกค้างที่มองข้าม เวลาสระผม ก็ให้แชมพูไหลลงหลังจะดีกว่า ถ้าปล่อยให้ลงหน้า ก็จะทำให้ผิวหน้าสัมผัสกับหัวน้ำหอมและความลื่นของแชมพู ซึ่งจะตกค้างบนผิวได้ เพราะจะ เป็นตัวกระตุ้นการระคายเคืองและสิวดีนัก
6 ปรึกษาผู้รู้จริง เท่านั้น อย่าเชื่อคนไม่รู้จริง ฟังหูไว้หูดีกว่า ไม่งั้นก็ถามผู้รู้ เช่นแพทย์ เภสัชกร จะดีกว่า
ที่มา http://www.rakball.com/overview.php?c=12&id=13777
1 เลือกเครื่องสำอางที่ดี ปลอดภัย และไม่ระคายเคืองผิว เครื่องสำอางต้องมีส่วนผสมที่มีประสิทธิภาพปลอดภัย ระบุ Fragrance Free ยิ่งดี เพราะน้ำหอมทำให้ระคายเคืองได้ ผสมสารเคมีน้อยที่สุด ดูพวก Alcohol อย่าเสี่ยงกับ สารหน้าขาว ยาสเตียรอยด์ ยาแก้แพ้ สารปรอท ไฮโดรควิโนน ที่แอบแฝงมาในเครื่องสำอางที่ไม่ได้มาตรฐาน ความน่าเชื่อถือดูจากที่มา มีชื่อที่อยู่ผู้ผลิตที่เป็นจริง ผ่านการทดสอบทางการแพทย์ ยิ่งดี
2 ดูแลรักษาความสะอาดอย่างเหมาะสม ถ้าใช้ครีมกันแดด หรือเครื่องสำอางที่มีค่า SPF ทุกชนิดรวมถึงแป้งทาหน้า พวกรองพื้น เมคอัพ ทาแก้ม ชิมเมอร์ด้วย ต้องล้างหน้า 2 ขั้นตอน ล้างด้วยคลีนเซอร์ดี ๆ ก่อนล้างด้วยโฟมอีกครั้ง
3 สัมผัสผิวอย่างอ่อนโยน อย่าขัดถูแรง ๆ และไม่ควรสครับหน้าบ่อย ๆ เลือกผ้าขนหนูนุ่ม ๆ สำหรับซับหน้า หรือใช้ทิชชูสะอาดซับก็ได้ การสครับผิว หรือถูผิวแรง ๆ จะเป็นการกระตุ้น การระคายเคืองและทำให้เกิดสิว
4 เลี่ยงการสัมผัสใบหน้า ระหว่างวันไม่ต้องแตะต้องสัมผัสใบหน้าเลยยิ่งดี อย่าแกะสิว เชื้อโรคจะได้ไม่เข้าสู่ผิว การแกะสิวก็ทำให้เป็นแผลเป็น
5 ระวังเรื่องสารตกค้างที่มองข้าม เวลาสระผม ก็ให้แชมพูไหลลงหลังจะดีกว่า ถ้าปล่อยให้ลงหน้า ก็จะทำให้ผิวหน้าสัมผัสกับหัวน้ำหอมและความลื่นของแชมพู ซึ่งจะตกค้างบนผิวได้ เพราะจะ เป็นตัวกระตุ้นการระคายเคืองและสิวดีนัก
6 ปรึกษาผู้รู้จริง เท่านั้น อย่าเชื่อคนไม่รู้จริง ฟังหูไว้หูดีกว่า ไม่งั้นก็ถามผู้รู้ เช่นแพทย์ เภสัชกร จะดีกว่า
ที่มา http://www.rakball.com/overview.php?c=12&id=13777
วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
ไม่มีชื่อเรื่อง
สวัสดีครับเพื่อนๆที่ยังคิดว่าเป็นเพื่อนกันอยู่ เหอะๆ เพื่อนๆเคยรู้สึกสับสนในชีวิตใหมครับ ทำอะไรก็ล้มเหลวซะเกือบทุกอย่าง ทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่รู้จะทำอะไรดี เจอคนนั้น คนนั้นก็ด่า เจอคนนี้ คนี้ก็ว่า เดี๋ยวก็ทะเลาะกับคนนี้ เดี๋ยวก็ทะเลาะกับคนนู้น รู้สึกไม่ดีเลย ไม่อยากไปใหนทั้งสิ้นอยากอยู่บ้านแล้วนอนนิ่งๆ เผื่อจะสงบสติตัวเองได้บ้าง เผื่อมันจะดีขึ้น ส่วนหนึ่งมันคงมาจากอารมณ์ของผมที่มันควบคุมไม่ค่อยอยู่ช่วงนี้ เพื่อนเคยทะเลาะกับเพื่อนมั่งไหม ไม่รู้คนอื่นจะเป็นแบบผมรึป่าวนะ ตอนแรกก็คิดว่าขาดมันคนเดียวคนไม่เป็นไรหรอก แต่มันกลับกลายเป็นว่ามันเป็นคนที่ไม่เป็นไรเพราะมันมีเพื่อนเยอะ แต่มันกลับเป็นเราที่รู้สึกอึดอัดเอง เพื่อนหายไปทีละคนๆ มันคงเป็นเพราะนิสัยของผม เหอะๆ ถุยชีวิต เงียบเหงา เหอะๆไม่มีไรจะบรรยายแล้วครับ
---------------------จบ--------------------
---------------------จบ--------------------
วันอาทิตย์ที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
หนาวไหม???
สวัสดีครับเพื่อนๆ ไม่ได้มาเขียนนานเลย แหะๆ ก็เริ่มเข้าสู่หน้าหนาวกันแล้วนะครับ ก็รักษาสุขภาพตัวเองกันให้ดีๆนะครับ จะออกไปไหนก็พกเสื้อกันหนาวไปกันด้วยนะครับผม วันนี้ผมมีเวลาว่างนิดหน่อยแม่เลยชวนไปถวายสัฆทานมาครับ ที่วัดไทรทอง ครับ รู้สึกดีดีครับ เมื่อวานแมนยูชนะสโต๊ก 5-0 ครับพี่น้อง ถ้าใครอยากดูcilp ไปที่ http://www.rakball.com/ นะครับ สะใจมากครับ 555+ สำหรับวันนี้สวัสดีครับผม
วันศุกร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2551
สวัสดีครับเพื่อนๆ เปิดเทอมสัปดาห์แรกเป็นไงกันบ้างครับ เปิดเทอมวันแรกผมก็คิดว่าสบายๆนะครับ แต่ผมคิดผิดถนัดเลยครับพี่น้อง!!! ปรากฎว่างานเข้าบานเลยครับพี่น้อง เลยไม่ค่อยมีเวลาว่างมาตั้งกระทู้เลยครับ พอดีวันนี้ว่างเลยเวะมาเขียนเล่นๆ ผมได้ยินมาว่าเปิดเทอมใหม่นี้มีกฎของฝ่ายปกครองมาใหม่ คือถ้ามีนักเรียนคนใดด่า ว่า หรือนินทาอาจารย์ จะหักคะแนนทันที 30 คะแนน โอ้โหหหหห!!! แม่เจ้า กฎนี้แรงมากมาย ก็เอาเป็นว่าถ้าใครนินมทาก็อย่าไปบอกอาจารย์นะครับ 55+ ล้อเล่นครับ เพื่อนๆก็อย่าไปนินทาอาจารย์เลยนะครับ เพราะอาจารย์เค้ามีบุญคุณกับพวกเราทุกคนนะครับ ท่านคือผู้สอนสั่งทำให้เราเติบโตเป็นพลเมืองที่มีคุณภาพ ที่อาจารย์เค้า ดุ ด่า ว่า ก็เพื่อให้เราเป็นคนดีนะครับ ก่อนที่เราจะนินทาท่านก็ขอให้ทุกคนคิดก่อนนะครับว่าท่านผิดหรือว่าเราเป็นคนกระทำผิดก่อน แล้วก็อยากให้ทุกคนอย่าลืมพระคุณของท่านอาจารย์ทุกคนที่เลี้ยงดูสั่งสอนเรามาตั้งแต่เด็กนะครับ ผมจึงขอกราบขอบพระคุณของอาจารย์ทุกคนไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับผม
-----------------จบ-------------------
-----------------จบ-------------------
วันอังคารที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2551
ฮาๆ
ผมจะมาเล่าเรื่องฮาๆให้เพื่อนๆฟัง 555+ ขำก่อน คือผมไม่ไดเจอเองหรอกนะครับ แต่มีเพื่อนที่โรงเรียนเล่าให้ฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อวานครับพี่น้อง โรงเรียนของเรามีคนบ้า!!!!!เข้ามาในโรงเรียนครับ ผมก็ไม่ทราบนะครับว่ายามของโรงเรียนเราไปทำธุระส่วนตัวอะไรอยู่ที่ไหนถึงปล่อยให้คนบ้าเข้ามาในโรงเรียนครับ เห็นเพื่อนเค้าบอกว่าคนบ้าคนนี้เค้าเดินทั่วโรงเรียนเลยครับตอนแรกเค้าก็ไปนั้งปอกมะมว่งอยู่ที่หน้าห้องปกครองครับแล้วซักพักเค้าก็เดินไปที่ประชาสัมพันธ์เขาไปถามหา ผ.อ.นครครับพี่น้อง แล้วซักพักแกก็เข้าไปในห้องธุระการครับ ไปเจอแม่ของเพื่อนผมเองคือ อาจารย์จารุณีครับ รู้สึกว่าจะคุยกันอยู่นานเลยเหละครับ 55+(เป็นผมนะผมวิ่งหนีเลยเหละ 55+) คุยเหมือนเพื่อนกันเลยนะ อิอิ(ล้อเล่นครับๆ) เห็นเค้ายื่นมะม่วงแบ่งให้อาจารย์จารุณีรับประทานด้วยครับ คงจะอร่อยน่าดู แต่ปรากฎว่าอาจารย์จารุณีอดกินครับ 55+เพราะว่าคนบ้าเค้ามาหาอาจารย์อรุณี (หรือใครซักคนนี่เหละ จำไม่ได้ อิอิ) ก็เลยอดกินไป อิอิ ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายของอาจารย์จารุณีก็ไม่รู้นะครับผมมมม
----------------------------จบ--------------------------------
----------------------------จบ--------------------------------
วันอังคารที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2551
----lน่า----
คราวที่แล้วผมบอกว่าอีก 3 วันเจอกัน ว้า!!! ผิดสัญญาอีกแล้ว เห้ออออ ขอโทดด้วยนะครับผม สำหรับคะแนนของผมนะครับเน่า!!!ครับพี่น้อง เหอะๆ มีวิชาคอมพิวเตอร์ ผมได้ 99 คะแนน โอ้ววแม่เจ้า Artมากกก 55+ คุณครูใจดีมากมาย อิอิ เมื่อวานครับพี่น้องผมมีโอกาสไดไปเที่ยวงานสัปดาห์หนังสือครับ มีหนังสือมากมายเลยครับ ตนเยอะมาก เมื่อยมากด้วย(เขียนถูกป่าวไม่รู้ อิอิ) ทุกคนอย่าเพิ่งเข้าใจว่าผมเป็นคนรักการอ่านนะครับผม 55+ ผมไม่ได้ซื้อหนังสือซักเล่ม 55+ แค่ไปเป็นคนยกของให้ป้าครับ เหอะๆ ป้าผมเค้าเป็นครูภาษาไทยครับเลยชอบอ่านหนังสือ มีงานหนังสือที่ไหนไม่ได้ ต้องไปทุกงาน เหอะๆ อีกไม่นานก็ได้กลับบ้านแล้วว เหอะๆ อีกแค่ 10 กว่าวันเอง??? 55+ ไว้มีเรื่องเล่าฮาๆผมจะเอามาเล่าแล้วกันครับ สวัสดีครับผม
---------------------จบ-------------------
---------------------จบ-------------------
วันพฤหัสบดีที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2551
-*สู่Uางกoก*-
ตอนนี้ผมอยู่กทม.ครับพี่น้อง!!!! หายไปนานเลย เหอะๆ วันนี้เป็นวันที่ 7 แล้วนะครับที่ผมต้องขึ้นกรุงเทพฯเพื่อมาศึกษาหาความรู้ ดูเหมือนว่าจะได้ความรู้กลับไปน้อยนิด เหอะๆ อาจเป็นเพราะว่าหลับในห้อง อิอิ ผมก็มาพักอยู่กับพี่ของผมครับชีวิตที่กรุงเทพฯน่าเบื่อมากครับ มีแต่คนวุ่นวายไปหมด อากาศก็แย่ ไม่เหมือนที่เพชรเลยครับ เหงา คิดถึงเพื่อน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ แล้วก็คิดถึงเธอด้วยนะ (แต่เบื่อพี่หว่ะ อิอิ) และที่สำคัญคิดถึงบ้านคร้าบบบผม เหอะๆ ก็พยายามปลอบตัวเองว่าอีกแค่ 18 วันก็ได้กลับบ้านแล้วว เหอะๆ 18 วันเอง -_- เหลืออีกแค่ 3 วันก็จะรู้ผลสอบแล้วว วู้วววว จะเสียใจหรือดีใจดีเน้ออ 55+ แต่ก็ต้องยอมรับความจริงแล้วสู้กับมันครับพี่น้องง เอาเป็นว่าถ้าผลออกแล้วผมจะมาบอกเพื่อนๆแล้วกันว่าจะดีหรือแย่ครับ แล้วเจอกันใหม่วันที่ 13 นะครับบบ
---------------------------จบ-----------------------------
---------------------------จบ-----------------------------
วันอาทิตย์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2551
Blog เพื่อนๆครับผม
น.ส.กฤษฎี ศิริเรือง เลขที่ 8 ม.4/1
นายนันทชัย อินทร์ปรุง เลขที่ 8 ม.4/2
นายเมธา ขันเงิน เลขที่ 9 ม.4/3
เด็กชายศตคุณ ประเสริฐศักดิ์ เลขที่ 10 ม.4/3
นายสหรัฐ พลอยมี เลขที่ 11 ม.4/3
นายสุทธิพงษ์ กอวิจิตร เลขที่ 12 ม.4/3
นายกษิดิศ อยู่ภู่ เลขที่ 13 ม.4/3
เด็กชายทับขวัญ สุวรรณประทีป เลขที่ 14 ม.4/3
นายประวีรวัฒน์ จันทร์เพ็ชร์ เลขที่ 15 ม.4/3
น.ส.กมลวรรณ มั่งถึก เลขที่ 16 ม.4/3
น.ส.จิรนันท์ พันโท เลขที่ 17 ม.4/3
น.ส.ฉวีวรรณ มากสอย เลขที่ 18 ม.4/3
นายนันทชัย อินทร์ปรุง เลขที่ 8 ม.4/2
นายเมธา ขันเงิน เลขที่ 9 ม.4/3
เด็กชายศตคุณ ประเสริฐศักดิ์ เลขที่ 10 ม.4/3
นายสหรัฐ พลอยมี เลขที่ 11 ม.4/3
นายสุทธิพงษ์ กอวิจิตร เลขที่ 12 ม.4/3
นายกษิดิศ อยู่ภู่ เลขที่ 13 ม.4/3
เด็กชายทับขวัญ สุวรรณประทีป เลขที่ 14 ม.4/3
นายประวีรวัฒน์ จันทร์เพ็ชร์ เลขที่ 15 ม.4/3
น.ส.กมลวรรณ มั่งถึก เลขที่ 16 ม.4/3
น.ส.จิรนันท์ พันโท เลขที่ 17 ม.4/3
น.ส.ฉวีวรรณ มากสอย เลขที่ 18 ม.4/3
วันอังคารที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2551
CrossWord.....*-*
ผมได้ทำการ Upload งาน CrossWord ขึ้น Blog เรียบร้อยแล้วครับผม
http://www.upchill.com/download.php?id=f658b34c414fa1bacbd87cc9086bfa37
http://www.upchill.com/download.php?id=f658b34c414fa1bacbd87cc9086bfa37
วันอาทิตย์ที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2551
*----chemisty----*
หายไปนานเลยพอดีว่าช่วงนี้งานเข้าเยอะ เลยไม่ได้เข้ามาเขียน วันนี้มีโอกาสมาเล่าประสบการณ์ในการไปค่ายเคมี ณ ราชภัฎเพชรบุรี (เขียนถูกรึป่าวไม่รู้ อิอิ) ก่อนวันไปนี่ตื่นเต้นมากครับ พอถึงวันไปนี่แบบว่าง่วงนอนครับพอดีนอนดึก งานกร่อยเลย ที่หนำซ้ำช่วงเช้ายังเป็นการบรรยายอีกครับเลยกลายเป็นห้องนอนดีๆนี่เอง เหอะๆ ช่วงสายยังดีหน่อยครับได้เริ่มทำการทดลองครับแต่ก็อย่างว่าเหละครับมีพวกผมที่ไหนที่นั่นต้องมีเรื่องวุ่นวายทุกทีไม่รู้เป็นอะไร ตอนแรกพวกผมตั้งใจทำกันมากครับ ทำนำเพื่อนๆเลยครับ คิดว่าได้ไปกินข้าวก่อนแน่ๆครับ ปรากฎว่าทำจะเสร็จอยู่แล้วครับพี่เค้ามาบอกว่าพวกผมนั้นทำผิดครับต้องทำใหม่ รู้สึกท้อขึ้นมาทันทีครับ ตอนแรกก็ตั้งใจดีอยู่หรอก แต่พอให้ทำใหม่นี่สิครับ วัยรุ่นเซงครับ ไอตอนที่ทำใหม่นี่สิมีเรื่องฮาเกิดขึ้นครับ ก็เพื่อนผมสิครับ(ไม่ขอเอ่ยชื่อนะครับ)คือวิธีการทดลองจะมีอยู่ช่วงหนึ่งต้องเอาใบชาในแก้วมาคนในตู้ความร้อนอะไรซักอย่างเพื่อนผมคนนี้เหละเค้าก็ไปคนครับคนไปคนมาก้นแก้วอะครับมันหลุดออกมาเป็นแผ่นเลยครับด้วยความที่เพื่อนผมตกใจก็เลยยกแก้วขึ้นที่นี้แก้วที่ไม่มีก้อรองรับน้ำก็ใหลสิครับแล้วพอน้ำมาโดนกับตู้ความร้อนก็ทำให้เกิดควันขึ้นครับ แบบว่าถ้าเพื่อนๆได้ไปอยู่ในเหตุการณ์จะฮามากครับ แต่ไอเพื่อนผมที่ว่านี่หน้าซีดเลยครับ เค้าคงคิดในใจว่า "ซวย" และแล้วเรื่องฮาก็ผ่านไป ก็ได้เวลาพักกินข้าวของพวกเราครับอยากบอกว่าอาหารที่ราชภัฎฯถูกว่าโรงเรียนเราทุกอย่างครับ ก็อยากให้โรงเรียนเราควบคุมราคาอาหารมั่งนะครับผม แล้วก็เข้าสู่ช่วงบ่ายครับกลุ่มของผมหลังจากที่ตอนแรกเฮฮาตอนนี้กลับซึมเศร้าครับ รู้สึกเหนื่อยหล้ามากครับอยากกับบ้าน และแล้วเรื่องวุ่นวายของพวกเราก็จบลงเพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณครับบบบ
---------------------------------จบ--------------------------------
---------------------------------จบ--------------------------------
วันอังคารที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2551
-=-รักษาดินแดน-=-
วันนี้เป็นวันอังคารซึ่งเป็นวันที่ผมต้องไปรักษาดินแดนหรือเรียกสั้นๆว่า ร.ด. วันนี้อากาศดีไม่มีแดดแถมฝนยังทำท่าว่าจะตกอีกเลยนึกในใจว่าวันนี้สบายแหงๆ แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ พอเอาเข้าจริงๆปรากฎว่าแดดมาจากใหนก็ไม่รู้ครับพี่น้อง ปวดหัวเลย แถมวันนี้เอนกเป็นผู้ฝึกอีก เอนกนี่ตัวดีเลยครับ เป็นครูฝึกที่กวน...มากครับ สั่งให้วิ่งไปวิ่งมา เดี๋ยวหมอบเดี๋ยวลุก วุ่นวายไปหมดสุดท้ายให้คลานกับไปที่เดิม แบบว่าอ่ะ เหนื่อยมาก ~_~ เหนื่อยไม่พอยังคันไปทั้งตัวอีก สรุปไม่มีไรดีซักอย่าง แถมตอนฝึกยังจะไปเจอครูโหดอีก อย่างงี้เค้าเรียกว่าซวย2ชั้น บอกได้คำเดียวครับวันนี้ "น่วม" ครับ แต่มาเจอข่าวดีครับนั่นคือ "เบอร์บาตอฟ" ย้ายมาแมนยูฯแล้วครับพี่น้อง 55+ สะใจสุดๆครับ งานนี้แมนยูฯแชมป์อีกสมัยแน่ๆครับ อิอิ เพื่อนๆบางคนอาจจะงงครับมันคือเรื่องของฟุตบอลครับ เหอะๆ
-----------------------จบ-------------------------
-----------------------จบ-------------------------
วันศุกร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2551
>*-.วันสุดท้าย.-*<
และแล้วก็มาถึงวันสุดท้ายจนได้สำหรับกีฬาสีปีนี้ ว้า!!!!! แย่จังต้องเรียนอีกแล้ว วัยรุ่นเซง เหอะๆ ปีนี้ขบวนพาเหรดเปลี่ยนเส้นทางการเดินนิดหน่อยครับเนื่องจากมีงานหน้าโรงเรียนขบวนเลยต้องมาเข้าทางด้านหลัง ปีนี้แต่ละสีเตรียมตัวมากันดีมาก แล้วก็เป็นประจำทุกปีอาจารย์ชูศักดิ์ซึ่งพวกเราก็รู้จักกันดีรับหน้าที่เป็นคนพากและวิจารณ์ต่างๆนาๆเกี่ยวกับขบวนที่เดินเข้าประตูมา ก็ได้รับเสียงฮาเรื่อยๆ แล้วในที่สุดสีเหลืองก็ได้รับรางวัลชนะเลิศขบวนหาเหรด 55+ สีผมครับๆ เก่งจิงๆ แล้วประธานก็กล่าวเปิดงานกีฬาสีอย่างเป็นทางการ มีการจุดคบเพลิง(ซึ่งจุดยังไงผมก็ไม่ทราบเพราะผมไม่ได้ดู อิอิ) และก็เป็นการแข่งเต้นแอโลบิค (ซึ่งผลเป็นอย่างไรผมก็ไม่ทราบ) แล้วก็เริ่มแข่งกีฑากัน ผมได้เดินไปทันการแข่งวิ่งกระสอบพอดีครับ ก็ได้เห็นภาพล้มลุกคลุกคลานของเพื่อนๆไป บอกได้เลยว่าฮาไปตามๆกัน เหอะๆ สรุปผลการแข่งขันกีฑาสีเขียวได้รับรางวัลชนะเลิศไปครับและแล้วก็ถึงเวลาที่รอคอยคือการประชันเชียร์ลีกกันครับ บอกได้เลยว่ามันส์หยด ผมก็ไม่รู้นะครับว่าใครชนะแต่ในสายตาผมว่าสีฟ้าอลังการสุดแล้วครับ แล้วผลสุดท้ายสีเขียวก็ได้รับรางวัลชนะเลิศรวมไปครับ เหอะ รู้สึกเสียดายนิดๆ แต่ก็ไม่เป็นไรกีฬามีแพ้มีชนะครับก็แสดงความดีใจกับสีเขียวด้วยนะคร้าบบบ และแล้วกีฬาสีปีนี้ก็จบลงด้วยดีครับ
--------------------------------------จบ------------------------------------
--------------------------------------จบ------------------------------------
วันพฤหัสบดีที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2551
~l-*กีฬาสีวันที่สี่*-l~ ^^"
เมื่อวานผมได้สัญญาไว้ว่าผมจะเอาผลบาสนัดชิงชนะเลิศมาบอกเพื่อนๆกัน ผลก็คือ..แอ่น แอน แอ้น!!!! สีฟ้าชนะสีส้มไปขาดลอย อยากจะบอกว่าผิดคาดครับพี่น้อง เหอะๆ วันนี้หลังจากที่ไปดูบาสนัดชิงแล้ว เพื่อนๆก็ชวนผมไปเล่นฟุตบอลที่สนามหญ้าข้างๆห้องพยาบาลครับ อยากจะบอกว่าอย่างกับบอลงานวัดเลยครับพี่น้อง เหอะๆ แต่ในที่สุดผมก็เป็นคนยิงประตูชัยครับ 555+ เก่งไหมหล่ะ อิอิ ^^ สำหลับกีฬาแต่ละประเภทก็จบลงด้วยดีครับวันนี้ แต่วันพรุ่งนี้ครับน่าสนใจสุดๆ มีการเดินพาเหรดกันครับ ทุกๆสีคงจะเตรียมมาประชันกันสุดๆ และจะเริ่มการแข่งขันกีฑากัน แถมยังมีการประกวดลีดเดอร์ครับพี่น้องงงงง ว้าววววว หวังว่าคงจะไม่มีใครตีลังกา50ตลบแล้วตกลงมาดับนะพี่น้อง 555+ ถ้าพรุ่งนี้มีเรื่องฮาๆผมจะเก็บมาเล่าสู่กันฟังนะครับ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ครับผม บ๊ายบาย ^o^
------------------------------จบ--------------------------------------
------------------------------จบ--------------------------------------
วันพุธที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2551
กีฬาสี!!!!!!
สวัสดีครับพี่ๆน้องๆ วันนี้ก็เป็นกีฬาสีวันที่3ของพวกเราชาวเบญจมเทพอุทิศ วันนี้ผมลงแข่งบาสเกตบอลด้วย(ลงไปเล่นแปปหนึ่ง) แต่.... แพ้ครับพี่น้อง 55+ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะถึงแพ้ก็ยังได้ที่3ร่วม เย่ๆๆ อิอิ ^^ วันนี้มีความสุขที่สุดเล้ยยยย!!!!! ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ อิอิ พรุ่งนี้จะเป็นการชิงชนะเลิศในหลายๆชนิดกีฬา ซึ่งสีเหลือง(สีของกระผม) ได้เข้าชิงน้อยมาก เหอะๆ แต่ก็จะไปเชียร์สีของเพื่อนๆแข่ง ถึงไม่ได้ชิงก็ขอเอี่ยวซักหน่อยหนึ่ง อิอิ ^^ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเอาผลการชิงชนะเลิศมาฝากเพื่อนๆกันครับผม(บาสอย่างเดียวนะ เหอะๆ) สำหรับวันนี้สวัสดีครับผมมมมมมมม
------------------------------------------จบ---------------------------------------------------
------------------------------------------จบ---------------------------------------------------
วันอาทิตย์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2551
หมากระทุ - หมูกระทะ
เมื่อวานได้มีโอกาสไปกินหมูกระทะกับเพื่อนๆ สนุกมากๆ นั่งดูไปเชียร์มวยไป แต่..เชียร์ไม่มันเพราะมนัสแพ้ เซงๆๆๆ ไม่เป็นไรถึงมนัสจะแพ้ก็กินหมูกระทะต่อได้ เหอะๆ เพื่อนของผมนำโดยธีรุตม์ ซึ่งเพื่อนๆน่าจะรู้จักกันดี เหอะๆ ได้ส่งเสียงโหวกเหวกเต็มที่ไมที่เกรงใจใคร 555+ แรงสุดๆ หลังจากที่พวกเราโหวกเหวกเต็มที่แล้วนั้นพวกผมก็ตบท้ายด้วยเมนูส้มตำชึ่งผมได้ลงมือตำส้มตำเอง เหอะๆ เพื่อนๆคงรู้นะว่ารสชาติจะเป็นอย่างไร เอิกๆ แล้วพวกเราก็ตกลงกันว่าจะเล่น "หมู ฮง มง มัน" กัน(คงจะรู้จักนะ)ใครออกคนแรกต้องกินส้มตำมรณะนั้น เหอะๆ สุดท้ายเพื่อนผมมีนามว่าไอ้เขียว หรือ แบงค์ (วงแคลน) ก็เป็นผู้โชคดีได้รับประทานส้มตำมรณะของผมไป 555+ แกล้งเพื่อนนี่มันสะใจจริงๆ วู้ๆๆ หลังจากที่พวกเราหมดฤทธิ์กันแล้วพวกเราก็ได้รับการอนุเคราะห์จากพื่อนมีน 55+ อย่างงี้เค้าเรียกว่า"อิ่มจังตังค์อยู่ครบ" เหอะๆ อิ่มสุดๆ
---------------------------------จบ--------------------------------
---------------------------------จบ--------------------------------
วันจันทร์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2551
ผมได้ upload file งานวันแม่
เรียบร้อยแล้วครับเชิญเข้าไป load ได้เลยครัผม
http://www.upchill.com/download.php?id=0cab4fdb3555c022ad171df5c782e836
เรียบร้อยแล้วครับเชิญเข้าไป load ได้เลยครัผม
http://www.upchill.com/download.php?id=0cab4fdb3555c022ad171df5c782e836
ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด
วันเสาร์ที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2551
งานภาษาไทย
เรื่อง มหัสจรรย์รถด่วนสายขั้วโลก
ผู้แต่ง Ellen Weiss หนังสือประเภท นวนิยาย
ในคืนวันคริสต์มาสอีฟ มีเด็กชายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงเงียบๆโดยมีความหวังเล็กๆว่า"ซานตา"จะมา ในขณะที่เขากำลังจะหลับนั้นบ้านของเขาเริ่มสั่น มีเสียงดังกึกก้องมาจากนอกบ้านเขารีบวิ่งลงมาหยิบเสื้อคลุมอย่างแรงจนมีรูที่กระเป๋าแล้ววิ่งไปหน้าบ้านอย่าเร็วที่สุด เขาตกใจ!เพราะเขาเห็นรถไฟอยู่ตรงหน้าของเขาแล้วมีคนตรวจตั๋วได้เรียกชื่อเขาให้ขึ้นไปบนรถไฟเด็กชายจึงตัดสินใจเข้าไป ซึ่งรถไฟขบวนนี้จะเดินทางไปยังขั้วโลกเหนือซึ่งเป็นที่อยู่ของซานตาครอส บนรถไปนั้นมีแต่เด็กๆเต็มไปหมด ระหว่างการเดินทางนั้นเจออุปสรรค์มากมาย แต่ก็มีราชาแห่งรถไฟคอยช่วยไว้ตลอดจนถึงจุดหมาย พอถึงนครแห่งขั้วโลกเหนือก็เจอเอลฟ์คอยต้อนรับมากมาย เด็กชายกับเพื่อนของเขาได้หลงไปในนครแห่งขั้วโลก พวกเขาได้ยินเสียงกระดิ่งจึงได้ตามเสียงกระดิ่งนั้นไปจนเจอทางออก จึงได้เข้าไปในงานตรงเวลาพอดี แต่เด็กชายกลับไม่ได้ยินเสียงกระดิ่งนั่นเลย เขารู้สึกแย่มาก และแล้วซานตาก็มาถึง ซานตาได้มองหาเด็กเพื่อให้ของขวัญชิ้นแรกในวันคริสต์มาสปีนี้ แล้วเขาก็ได้เลือกเด็กชาย แล้วซานตาก็ได้มอบกระดิ่งให้แก่เด็กชายและให้ลองสั่นแล้วลองตั้งใจฟังดู เด็กชายเริ่มได้ยินเสียงแล้ว เขารู้สึกดีใจมาก เด็กชายจึงรีบเก็บใส่กระเป๋าโดยไม่รู้ว่ากระเป๋านั้นมีรูขาดอยู่ พอรถไฟมาส่งเด็กชายถึงบ้านเขาลองล้วงหากระดิ่งแต่ปรากฎว่ากระดิ่งไม่ได้อยู่ที่เขาแล้ว เด็กชายจึงเสียใจมาก เช้าวันคริสต์มาส เขาตื่นขึ้นมา ปรากฎว่าเขาเห็นกล่องของขวัญวางอยู่ใต้ต้นคริสต์มาส มีชื่อเขาติดไว้และมีข้อความเขียนว่า "เธอทำมันตกอยู่บนลากเลื่อนของฉัน ฉันจึงเก็บมาให้" เขารู้ทันทีว่าซานตาเอามาให้เขา เด็กชายดีใจมาก และเขายังคงจำเสียงกระดิ่งนั้นไม่มีวันลืม
ผู้แต่ง Ellen Weiss หนังสือประเภท นวนิยาย
ในคืนวันคริสต์มาสอีฟ มีเด็กชายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงเงียบๆโดยมีความหวังเล็กๆว่า"ซานตา"จะมา ในขณะที่เขากำลังจะหลับนั้นบ้านของเขาเริ่มสั่น มีเสียงดังกึกก้องมาจากนอกบ้านเขารีบวิ่งลงมาหยิบเสื้อคลุมอย่างแรงจนมีรูที่กระเป๋าแล้ววิ่งไปหน้าบ้านอย่าเร็วที่สุด เขาตกใจ!เพราะเขาเห็นรถไฟอยู่ตรงหน้าของเขาแล้วมีคนตรวจตั๋วได้เรียกชื่อเขาให้ขึ้นไปบนรถไฟเด็กชายจึงตัดสินใจเข้าไป ซึ่งรถไฟขบวนนี้จะเดินทางไปยังขั้วโลกเหนือซึ่งเป็นที่อยู่ของซานตาครอส บนรถไปนั้นมีแต่เด็กๆเต็มไปหมด ระหว่างการเดินทางนั้นเจออุปสรรค์มากมาย แต่ก็มีราชาแห่งรถไฟคอยช่วยไว้ตลอดจนถึงจุดหมาย พอถึงนครแห่งขั้วโลกเหนือก็เจอเอลฟ์คอยต้อนรับมากมาย เด็กชายกับเพื่อนของเขาได้หลงไปในนครแห่งขั้วโลก พวกเขาได้ยินเสียงกระดิ่งจึงได้ตามเสียงกระดิ่งนั้นไปจนเจอทางออก จึงได้เข้าไปในงานตรงเวลาพอดี แต่เด็กชายกลับไม่ได้ยินเสียงกระดิ่งนั่นเลย เขารู้สึกแย่มาก และแล้วซานตาก็มาถึง ซานตาได้มองหาเด็กเพื่อให้ของขวัญชิ้นแรกในวันคริสต์มาสปีนี้ แล้วเขาก็ได้เลือกเด็กชาย แล้วซานตาก็ได้มอบกระดิ่งให้แก่เด็กชายและให้ลองสั่นแล้วลองตั้งใจฟังดู เด็กชายเริ่มได้ยินเสียงแล้ว เขารู้สึกดีใจมาก เด็กชายจึงรีบเก็บใส่กระเป๋าโดยไม่รู้ว่ากระเป๋านั้นมีรูขาดอยู่ พอรถไฟมาส่งเด็กชายถึงบ้านเขาลองล้วงหากระดิ่งแต่ปรากฎว่ากระดิ่งไม่ได้อยู่ที่เขาแล้ว เด็กชายจึงเสียใจมาก เช้าวันคริสต์มาส เขาตื่นขึ้นมา ปรากฎว่าเขาเห็นกล่องของขวัญวางอยู่ใต้ต้นคริสต์มาส มีชื่อเขาติดไว้และมีข้อความเขียนว่า "เธอทำมันตกอยู่บนลากเลื่อนของฉัน ฉันจึงเก็บมาให้" เขารู้ทันทีว่าซานตาเอามาให้เขา เด็กชายดีใจมาก และเขายังคงจำเสียงกระดิ่งนั้นไม่มีวันลืม
-------จบ--------
ทัศนะคติ
ผลรู้สึกดีนะครับ รู้สึกว่าอ่านแล้วติดไม่ต้องไปทำอะไรกันเลยอ่านทั้งวัน รู้สึกอ่านแล้วเกิดจินตนาการไปกับผู้เขียน รู้สึกสนุกกันการผจญภัยของเด็กชาย เหมือนเราได้เข้าไปอยู่ในเรื่องนี้ด้วย มันเหมือนเป็นโลกจิตนาการของเด็กๆที่อยากจะเจอกับซานตาครอส และยังเป็นการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์อีกด้วย เป็นหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกประทับใจเล่มหนึ่ง
วันพฤหัสบดีที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2551
งาน English
Ratchada Night Market
I will stay in Ratchada Night Market about 4 hours.
I want to go with my guitar and find free place and sit in fee place and get my hat near me and play guitar. When I get many money. I will go to buy some foods and come back to sleep at home.Ha ha ha!!!!!.
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
